W ubiegłym miesiącu zapadł przełomowy wyrok dla tych, którzy chcą skorzystać z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, lecz posiadają wątpliwości w przedmiocie właściwej stawki podatku. Wielu podatników nie ma bowiem pewności, czy dopasowane przez nich PKWiU (determinujące wyznaczenie stawki), jest rzeczywiście zgodne z faktycznie realizowanymi czynnościami. Podatnicy dokonują na ogół samodzielnej oceny w zakresie tego, czy ich działalność zawiera się w danym PKWiU. Korzystają przy tym z możliwości wystąpienia do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej, która zabezpieczy ich na wypadek ewentualnych sporów z organem podatkowym, co do możliwości zastosowania danej stawki. Czy jednak takie interpretacje miały dotąd bezspornie walor ochronny? Czy jednak brak jednoznaczności pozostawiał podatnika z dalszym brakiem pewności?
Kilka słów o absurdzie wydanych interpretacji
W wydawanych interpretacjach indywidualnych, DKIS wskazuje, że kwalifikacji poszczególnych przychodów ze świadczonych usług do określonego symbolu PKWiU dokonuje sam podatnik. Posługuje się przy tym nagminnie sformułowaniem, iż o ile ten prawidłowo sklasyfikował swe usługi, o tyle jego stanowisko co do możliwej do zastosowania stawki jest prawidłowe. Czy w takim ujęciu możemy zatem mówić o otrzymaniu zabezpieczenia na wypadek sporów z organem podatkowym? Jak widać, niekoniecznie. Co więcej, DKIS w ogóle nie rozpatrzy wniosku, jeśli nie otrzyma w jego treści stosownego przyporządkowania kodów do czynności – czy słusznie?
Sprawa vlogerki
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 14 stycznia 2022 r. o sygn. I SA/Łd 722/21 orzekł na korzyść podatniczki-vlogerki w sporze z DKIS. Kobieta wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do DKIS, bowiem chciała uzyskać potwierdzenie, że jej działalność związana z tworzeniem materiałów edukacyjnych w formie wywiadów o różnorodnej tematyce, publikowanych w przeważającej części na YouTubie, może być uznana za świadczenie usług w zakresie edukacji (PKWiU dział 85), innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów. Otrzymała jednak wezwanie do uzupełnienia swego wniosku, w tym – do podania, pod jakim symbolem PKWiU sklasyfikowane są wskazywane przez nią usługi. Organ nie uznał dalszych wyjaśnień kobiety za wyczerpujące, ponieważ nie wynikało z nich, do jakiego konkretnie grupowania PKWiU zaliczono usługi związane z tworzeniem wideokontentu – czy do usług wspomagających edukację, czy usług w postaci pozaszkolnych form edukacji. W wyniku tego, DKIS pozostawił wniosek vlogerki bez rozpatrzenia, a ta postanowiła zaskarżyć postanowienie organu.
Obowiązek organu
Sąd rozważał w sprawie, czy obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (wynikający z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej) obejmuje obowiązek wskazania symbolu PKWiU w odniesieniu do czynności opisanych we wniosku. Uznano, że uzależnienie odpowiedzi na pytanie wnioskującej o wydanie interpretacji od podania symboli PKWiU jest jednak nadmiernym formalizmem. Wskazano przy tym, że różnicowanie w ustawach podatkowych przedmiotów opodatkowania, stawek podatkowych, czy zwolnień podatkowych poprzez odpowiednie klasyfikacje statystyczne, nakłada de facto na organy podatkowe uprawnienie, a zarazem obowiązek weryfikowania prawidłowości obranej klasyfikacji. Co więcej – zdaniem WSA w Łodzi – ani ewentualna klasyfikacja dokonana przez organ właściwy z zakresu statystyki publicznej, ani też klasyfikacja dokonana przez samego podatnika, nie wiąże DKIS. Konkludując – to DKIS ma dokonywać przypisania określonych we wniosku o wydanie interpretacji czynności podatnika do właściwych, odpowiadających im pozycji PKWiU. Organ musi mieć na uwadze, że skoro ustawodawca odwołuje się w ramach przepisów podatkowych do PKWiU, to z klasyfikacji tej uczyniono swoisty element normy prawnej, nie zaś element stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.
Zbędne opinie organu statystycznego
Warto wskazać, że niektórzy podatnicy decydowali się dotąd na pozyskanie informacji z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur w zakresie odpowiedniego przyporządkowania PKWiU, na co często powoływali się następnie we wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnej. W świetle omawianego orzeczenia, opinia OKiN mogłaby być dla DKIS pomocna, lecz niewiążąca.
Ułatwienie dla podatników
Wyrok nie jest prawomocny, jednak stanowi przełom dla ryczałtowców. Tezy płynące z orzeczenia powinny bowiem znacząco ułatwić podatnikom wnioskowanie o interpretacje w zakresie stawki ryczałtu, a co więcej – zapewnić jednoznaczność stanowiska obranego przez DKIS i sprawić, że pozyskana interpretacja nareszcie zacznie mieć rzeczywisty walor ochronny.
W przypadku rodzących się obecnie pytań bądź wątpliwości dotyczących opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jak i we wszelkich kwestiach podatkowych, zapraszamy Państwa uprzejmie do kontaktu.
Skontaktuj się
