Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przychód z dzierżawy znaków towarowych może być opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5% (lub 12,5% w przypadku nadwyżki ponad 100 tys. zł). Dla podatników może oznaczać szansę na niższy podatek. Wcześniej organy podatkowe często uważały, że są to przychody z praw majątkowych, które należy opodatkować PIT według skali podatkowej (12% lub 32%).
Przeciwstawne linie orzecznicze
Opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z tytułu dzierżawy znaków towarowych od wielu lat wywołuje liczne kontrowersje. W tym zakresie wykształciły się dwie przeciwstawne linie orzecznicze w tym zakresie.
Zgodnie z pierwszym podejściem przychody z dzierżawy znaków towarowych klasyfikowane są na gruncie ustawy o PIT jako przychody z praw majątkowych (art. 10 ust.1 pkt 7). Oznacza to, że w takim przypadku podatnicy są zobowiązani do płacenia podatku dochodowego na zasadach ogólnych – według skali podatkowej według stawki 12% lub 32%. Pogląd ten zaprezentowano m.in. w orzeczeniu NSA z dnia 22 marca 2019 roku o sygn. II FSK 955/17.
Z kolei najnowsze stanowiska sądów administracyjnych i organów podatkowych prezentują odmienny pogląd. Zgodnie z tym podejściem przychody z tego rodzaju umowy cywilnoprawnej zawartej przez podmioty prywatne należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu najmu, podnajmu dzierżawy i umów o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 7) i to niezależnie od tego, czy podatnik zawrze umowę jako podmiot gospodarczy czy osoba prywatna. Taka kwalifikacja do źródła przychodów z dzierżawy w konsekwencji umożliwia opodatkowanie go ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Przy opodatkowaniu ryczałtem podatnicy mogą korzystać z niższej stawki podatkowej (8,5% lub 12,5% w przypadku nadwyżki ponad 100 tys. zł) oraz z uproszczonej formy rozliczenia. Stanowisko to prezentuje m.in. NSA w orzeczeniu z dnia 8 listopada 2019 roku o sygn. akt II FSK 3715/17 oraz interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 października 2023 r. (0115-KDIT3.4011.418.2023.3.AD).
Sprawa, której dotyczył wyrok
Korzystny dla podatników pogląd zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny we wspomnianym na wstępie orzeczeniu z 13 lutego 2024 roku o sygn. akt II FSK 796/22. Sprawa zaczęła się od wniosku o interpretację podatkową złożonego przez wspólnika spółki jawnej, który wydzierżawił jej znaki towarowe, stanowiące jego majątek prywatny. Wskazał on, że umowa spełnia warunki określone w Prawie własności przemysłowej oraz Kodeksie cywilnym, a za dzierżawę otrzymuje regularnie czynsz. W jego opinii przychód uzyskany z tego rodzaju przychodów powinien być kwalifikowany zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, co pozwoliłoby na opodatkowanie go ryczałtem. Organy podatkowe były jednak innego zdania. Twierdziły, że kwoty uzyskane z odpłatnego udostępnienia praw do korzystania ze znaku towarowego powinny być zaliczane do przychodów z praw majątkowych, z zatem innego źródła niż dzierżawa czy najem, co wyklucza możliwość opodatkowania ich ryczałtem i wymaga rozliczania według skali podatkowej. Podatnik zaskarżył tę interpretację i wygrał dwukrotnie: najpierw przed WSA w Łodzi, a następnie przed NSA.
Dzierżawa różni się od licencji
WSA w Łodzi uznał, że przedmiotem dzierżawy mogą być także prawa do znaków towarowych, i w takim przypadku przychód z niej nie będzie kwalifikowany jako przychód z praw majątkowych. Wskazał, że w przypadku, gdy przedmiotem umowy dzierżawy są prawa majątkowe to pożytki z tego prawa będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, który dotyczy dzierżawy. W sytuacji, gdy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia co jest przedmiotem dzierżawy, rzecz czy prawo.
WSA podkreślił również, że gdyby jednak przychód był osiągany np. z umowy licencyjnej wówczas, w ocenie WSA, mimo pewnego podobieństwa, przychodów z takiej umowy nie można zaliczać do źródła przychodów z najmu i dzierżawy.
Z poglądem WSA w Łodzi zgodził się również NSA. Zdaniem NSA w przypadku zawarcia umowy dzierżawy znaku towarowego nie mamy do czynienia ze źródłem przychodu z prawa majątkowego, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, tylko ze źródła dzierżawa.
NSA również zaznaczył, że dla ustalenia źródła przychodu nie powinno być istotne, czy przedmiotem umowy są rzeczy materialne czy prawa do znaków towarowych. Istotne jest, że umowa ma charakter dzierżawy.
Podsumowując korzystne stanowiska prezentowane przez NSA w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy znaków towarowych mogą być dla podatników szansą na niższy podatek poprzez opodatkowanie ryczałtem z zastosowaniem stawki 8,5%, a nie według skali podatkowej (12% lub 32%) jako twierdziły wcześniej organy podatkowe. Należy jednak pamiętać, że kluczowa w tym przypadku jest charakterystyka umowy jako dzierżawy, niezależnie od przedmiotu umowy (rzeczy materialne czy prawa do znaków towarowych).
W przypadku pojawiających się pytań i wątpliwości, zarówno w sferze ryczałtu, jak i we wszelkich kwestiach podatkowych – zachęcamy Państwa serdecznie do kontaktu.
