Rozpoznawana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE) sprawa dotyczyła sporu pomiędzy Tesco Stores Ltd, a około 6000 obecnymi oraz byłymi jej pracownikami. Konflikt dotyczył równości wynagrodzeń dla pracowników płci męskiej i żeńskiej wykonującymi jednakową pracę bądź pracę o jednakowej wartości. Rozpoznający sprawę sąd pracy w Watfordzie, Zjednoczonym Królestwie – Watford Employment Tribunal złożył wniosek do TSUE o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczącym wykładni art. 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 z późn. zm.), zwanym dalej „TFUE”.
Zgodnie z art. 157 ust. 1 TFUE każde Państwo Członkowskie zapewnia stosowanie zasady równości wynagrodzeń dla pracowników płci męskiej i żeńskiej za taką samą pracę lub pracę takiej samej wartości. Równość wynagrodzenia bez dyskryminacji ze względu na płeć oznacza na gruncie art. 157 ust. 1 lit b) TFUE, że wynagrodzenie za pracę na czas jest takie samo na tym samym stanowisku. W myśl tego postanowienia każde państwo członkowskie powinno zapewnić stosowanie zasady równości wynagrodzeń dla pracowników płci męskiej i żeńskiej za taką samą pracę lub pracę jednakowej wartości. Tym samym artykuł ten nakłada, w sposób jasny i precyzyjny, zobowiązanie rezultatu i ma charakter wiążący zarówno w odniesieniu do „takiej samej pracy”, jak i „pracy takiej samej wartości” (pkt. 20 wyroku TSUE C‑624/19 z dnia 3 czerwca 2021 r. w sprawie wyrównania płac kobiet i mężczyzn, dalej jako „Wyrok”).
W omawianym Wyroku Trybunał uznał, że na treść artykułu 157 TFUE można powołać się przed sądami krajowymi w sporze opartym na świadczeniu pracy takiej samej wartości wykonywanej przez pracowników różnej płci mających tego samego pracodawcę i w różnych zakładach tego pracodawcy, jeżeli pracodawca ten stanowi takie jedyne źródło (pkt. 37 Wyroku). Pod pojęciem źródło, należy rozumieć pracodawcę odpowiedzialnego za warunki wynagradzania pracowników wykonujących pracę, w tym pracodawcę który może być odpowiedzialny za ewentualną dyskryminację zabronioną na podstawie art. 157 TFUE (pkt. 38 Wyroku).
Trybunał orzekł, że art. 157 TFUE należy interpretować w ten sposób, że jest on bezpośrednio skuteczny w sporach między jednostkami, w których podnosi się nieprzestrzeganie zasady równości wynagrodzeń pracowników płci męskiej i żeńskiej za pracę „takiej samej wartości”, o której mowa w tym artykule. Oznacza to, że w przypadku różnic w wynagradzaniu powołany artykuł może stanowić uzasadnioną podstawę naruszenia prawa.
Eksperci z działu prawnego chętnie doradzą Państwu we wszelkich zagadnieniach związanych z problematyką prawa pracy.
