Wyrok przesądzający o nałożeniu opłaty cukrowej na napoje objęte promocją, wydał 22 listopada 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt III FSK 811/22). Podzielił tym samym stanowisko WSA w Warszawie w tej sprawie (wyrok z 27 stycznia 2022 r., sygn. akt V SA/Wa 4316/21) oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 29 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDSB1-1.4019.125.2021.2.MF).
Czego dotyczyła sprawa?
Spółka trudni się m.in. sprzedażą napojów słodzonych, na które od 2021 r. przepisy art. 12a-12k ustawy o zdrowiu publicznym (dalej: UZP), nakładają tzw. opłatę cukrową. Objęte tą opłatą jest wprowadzenie na rynek napojów zawierających dodatki takie jak cukier, kofeina czy tauryna. Art. 12a ust. 2 UZP definiuje pojęcie „wprowadzenia na rynek” na potrzeby tej opłaty. Jest to sprzedaż detaliczna, sprzedaż podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż hurtową i detaliczną oraz sprzedaż detaliczna napojów przez producenta, zamawiającego (przy produkcji kontraktowej) oraz importera przez podmioty obowiązane ustawą.
W związku powyższym Spółka zadała pytanie, czy w ramach akcji „kup 10, dostaniesz 1 gratis”, darmowy produkt również objęty będzie opłatą. W 2020 r. pytanie skierowane zostało do Ministra Zdrowia, a na mocy znowelizowanych w 2021 r. przepisów, rozpatrzone zostało przez DKIS.
Stanowisko fiskusa
Kluczowe do weryfikacji słuszności zastosowania tej opłaty było ustalenie, czy w ramach akcji promocyjnej, dochodzi do „wprowadzenia na rynek” napoju w rozumieniu UZP. Zdaniem Spółki sprzedaż warunkuje pobranie opłaty, co wynika z art. 535 kodeksu cywilnego, który czyni nieodłącznym elementem umowy sprzedaży – zapłatę ceny. Zatem nie będzie sprzedażą wydanie napoju gratis przy zakupie 10 innych, a (jak przekonuje Spółka) nieodpłatnym wydaniem, niepodlegającym wskazanej opłacie.
Dyrektor KIS był jednak innego zdania. Odwołując się do wykładni językowej oraz definicji słownikowych, stwierdził, że pod pojęciem nieodpłatnego wydania, kryje się nie tylko brak opłaty, ale też jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Darmowe wydanie napoju, poprzedzone zakupem określonej ich liczby, nie może być zatem traktowane jako nieodpłatne wydanie i podlega opłacie cukrowej.
Nieudana próba uniknięcia opłaty cukrowej
Na taką interpretację DKIS, Spółka skierowała skargę do WSA w Warszawie, który podzielił zdanie organu podatkowego. Działanie polegające na nieodpłatnym wydaniu napoju, przy jednoczesnym otrzymaniu ekwiwalentu ekonomicznego za pozostałe napoje, jest tak naprawdę „obniżeniem ceny jednostkowej” produktów, co nie zwalnia z zastosowania opłaty cukrowej.
Organ nieugięty
Spółka wniosła skargę kasacyjną od orzeczenia WSA. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując ją, przychylił się do stanowiska WSA i DKIS. Tym samym przyjąć należy, że bez znaczenia jest, czy napoje słodzone sprzedawane są po obniżonej cenie czy dawane za darmo przy zakupie ich wskazanej liczby – w każdym przypadku, w którym dochodzi do tego rodzaju świadczenia wzajemnego, opłatę cukrową należy uiścić. Niespełnienie tego obowiązku wiązać się bowiem będzie z nałożeniem dodatkowej opłaty w wysokości 50% kwoty należnej opłaty (art. 12i UZP).
W przypadku pytań w zakresie omawianych regulacji, jak i wszelkich innych wątpliwych kwestii podatkowych – zapraszamy Państwa serdecznie do kontaktu.
