Z dniem 1 lipca 2022 roku weszły w życie przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw zwanej potocznie nowelizacją Polskiego Ładu. Część z nich zacznie jednak obowiązywać w terminie późniejszym. Ustawa przewiduje szereg istotnych zmian dla podatników. Nowelizacją zostały objęte m.in. przepisy dotyczące momentu ujmowania w kosztach uzyskania przychodów składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika składek.
Obecne regulacje
Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ust. 6bb), składki z tytułu ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek oraz składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (narzuty na wynagrodzenia), stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który wynagrodzenia te są należne, pod warunkiem że składki te zostaną opłacone:
- z tytułu wynagrodzeń wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne – w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
- z tytułu wynagrodzeń wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
Przy czym w przypadku uchybienia ww. terminom, składki te można zaliczyć do kosztów w momencie ich zapłaty. Analogiczne regulacje funkcjonują również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 4h).
Przez pojęcie „terminy wynikające z odrębnych ustaw” rozumie się terminy opłacania składek do ZUS wymienione w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Od 1 stycznia 2022 roku składki te należy opłacać nie później niż:
- do 5 dnia następnego miesiąca – dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych,
- do 15 dnia następnego miesiąca – dla płatników składek posiadających osobowość prawną (np. spółek z o.o.),
- do 20 dnia następnego miesiąca – dla pozostałych płatników składek (np. spółki cywilne, jawne, partnerskie, przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zatrudniający pracowników).
W celu zobrazowania zawiłości przepisów i problematycznych kwestii posłużymy się prostymi przykładami.
Przykład 1 – Stan obecny
Przedsiębiorca będący np. spółką cywilną zatrudnia 3 pracowników na podstawie umowy o pracę. Wynagrodzenia za maj zostały wypłacone w dniu 31 maja, a zatem w miesiącu za który są należne. Składki ZUS należne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez pracodawcę oraz składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zostały opłacone 20 czerwca.
Oznacza to, że w tym przypadku składki te mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów już w maju.
Przykład 2 – Stan obecny
Ten sam przedsiębiorca wypłaca pracownikom wynagrodzenia za maj w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który wynagrodzenia te są należne. Przykładowo wynagrodzenia za maj zostały wypłacone w terminie 5 czerwca. Składki na ubezpieczenia społeczne oraz należności z tytułu składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od tych wynagrodzeń zostały opłacone 20 czerwca.
W tym przypadku przedsiębiorca będzie mógł ująć w kosztach uzyskania przychodów składki od wynagrodzeń należnych za maj dopiero w czerwcu, czyli dopiero w momencie zapłaty składek. Oznacza to, że pomimo, iż składki ZUS zostały zapłacone w terminie, pracodawca nie może ująć ich w kosztach podatkowych w miesiącu, za który są należne. Jednak gdyby składki zostały opłacone najpóźniej 15 czerwca, wówczas mogłyby być zaliczone do kosztów podatkowych w maju.
W związku z tym w celu uniknięcia takich sytuacji, na skutek zgłaszanych postulatów, żeby składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu należności np. ze stosunku pracy, w części finansowanej przez płatnika tych składek, były kosztem w miesiącu, za który są należne, jeżeli zostały opłacone w terminie wynikającym z przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, a nie w odrębnym terminie, dokonano nowelizacji przepisów.
Po zmianach
Po nowelizacji art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. składki będą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów, czyli w terminie zapłaty składek do ZUS.
Dzięki temu rozwiązaniu, składki ZUS w części finansowanej przez pracodawcę, należne od wynagrodzenia wypłaconego za maj dnia 5 czerwca (Przykład 2), będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w maju, pod warunkiem, że zostały opłacone w terminie do 20 czerwca. Zatem jeżeli składki do ZUS zostaną opłacone w terminie, wówczas będą mogły stanowić koszty podatkowe w miesiącu, za który są należne, a nie w miesiącu zapłaty.
Znowelizowany przepis będzie miał zastosowanie do składek z tytułu wynagrodzeń należnych od 1 stycznia 2023 r.
Jeżeli są Państwo zainteresowani zmianami wprowadzonymi przez nowelizację tzw. Polskiego Ładu zachęcamy do kontaktu. Nasi eksperci chętnie udzielą odpowiedzi na nurtujące pytania i wątpliwości.
Skontaktuj się
