Ostatnio dostajemy wiele pytań od naszych klientów w kwestii opodatkowania ich wynagrodzeń, które otrzymują z tytułu wykonywania pracy na rzecz pracodawców z siedzibą poza granicami RP i nieprowadzących w Polsce działalności gospodarczej. Zdecydowana większość z nich skupia się na tym, czy z tytułu takiej pracy też istnieje obowiązek zapłaty podatku w Polsce, a jeżeli tak, to kto jest odpowiedzialny za jego prawidłowe obliczenie oraz przesłanie do urzędu skarbowego. Dzisiaj postaramy się to Państwu przybliżyć.
W ostatnich latach takie pytania stały się coraz bardzie powszechne, z uwagi na szersze wykorzystywane pracy zdalnej oraz narzędzi pozwalających pracować na odległość, poza siedzibą pracodawcy. W szczególności jest to powszechne, gdy polscy pracownicy świadczą pracę na rzecz zagranicznych firm, które nie są w Polsce ani zarejestrowane, ani nawet nie prowadzą tutaj działalności gospodarczej. Pytanie więc o obowiązek płacenia podatków oraz o podmiot który jest do tego zobowiązany wydaje się jak najbardziej zasadne.
Na samym początku należy stwierdzić, czy pracownik który wykonuję pracę zdalną na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego jest polskim rezydentem podatkowym. Zasady ustalania rezydencji wynikają bezpośrednio z ustawy o PIT. Najważniejszym kryterium ustalenia rezydencji podatkowej jest miejsce zamieszkania podatnika. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przez centrum interesów życiowych należy rozumieć interesy osobiste (takie jak rodzina, znajomi, przynależność do klubów, partii politycznych, parafii, itp.) oraz interesy gospodarcze (miejsce zarobkowania, prowadzenia działalności, położenia majątku, itp.). Odnośnie natomiast okresu przebywania bierze się pod uwagę każdy dzień, który podatnik spędził w Polsce. W przypadku polskich pracowników, którzy wykonują pracę na rzecz zagranicznych firm będziemy mieli więc do czynienia z polskimi rezydentami podatkowymi czyli osobami, które opodatkowane są w Polsce od całości swoich przychodów, niezależnie od miejsca ich osiągnięcia. Innymi słowy, osoby takie mają obowiązek wykazania w polskim zeznaniu rocznym wszystkich swoich źródeł przychodów, zarówno tych osiągniętych w Polsce, jak i tych które osiągnęli oni poza granicami RP.
Skoro wiemy już, że polscy pracownicy będą mieli obowiązek wykazania w swoich zeznaniach przychodów osiągniętych z tytułu wykonywania pracy na rzecz podmiotów zagranicznych, to w kolejnym kroku należy skupić się na obowiązkach związanych z prawidłowym obliczeniem oraz zapłatą podatku dochodowego. W tym zakresie najważniejszą kwestią jest faktyczne miejsce wykonywania pracy. Innymi słowy, nie będzie miało znaczenia skąd dokonywana jest płatność, kto jej dokonuje ani na czyją rzecz praca jest wykonywana, ponieważ sednem sprawy w tym zakresie jest miejsce jej faktycznego wykonywania.
W naszym przypadku praca wykonywana jest oczywiście w Polsce na rzecz podmiotu z zagranicy, a więc oznacza to, że powinna być opodatkowana zgodnie z Polskimi przepisami i zasadami wynikającymi z ustawy o PIT. Jednak w tego typu sytuacjach to polski pracownik będzie miał obowiązek rozliczenia podatku dochodowego. Wynika to bezpośrednio z treści art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. Płatnikami są co do zasady zakłady pracy zatrudniające w Polsce pracowników i mające obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru od pracowników oraz zapłaty zaliczek na rzecz urzędów skarbowych. W tym jednak przypadku zagraniczny pracodawca nie będzie pełnił funkcji płatnika i pracownik będzie zobowiązany do wykonania tych obowiązków za niego.
W praktyce więc pracownik otrzyma wynagrodzenie bez pomniejszenia go o zaliczkę na podatek dochodowy i będzie musiał samodzielnie dokonać obliczenia podatku oraz zapłaty na rzecz właściwego urzędu skarbowego. Należy to zrobić w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. Można dodatkowo jeszcze wspomnieć, że pracownicy opłacając zaliczki na podatek będą mogli korzystać z najniższej stawki podatkowej (17%) w trakcie roku podatkowego, nawet jeżeli suma ich dochodów przekroczy próg do stosowania stawki 32%. Niemniej jednak różnica, którą zaoszczędzą w trakcie roku podatkowego będzie musiała być wyrównana (zapłacona) w zeznaniu składanym po zakończeniu roku podatkowego.
Podsumowując więc, to pracownicy wykonujący pracę zdalną na rzecz pracodawcy z innego kraju mają obowiązek samodzielnego wyliczania swoich zaliczek na podatek dochodowy i wpłacania ich na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany. Zagraniczny pracodawca nie będzie miał w tym przypadku żadnych obowiązków z zakresu podatku dochodowego. Należy więc rozważnie negocjować swoje wynagrodzenie z takim podmiotem biorąc pod uwagę te dodatkowe obowiązki nałożone na pracowników.
Skontaktuj się
